I. Etap przygotowawczy przed wywołaniem głosek szeregu szumiącego („sz”, „ż”, „cz”, „dż”)
Ćwiczenia języka: (zrób codzienne 4 wybrane ćwiczenia)
- „krasnoludek (język) zagląda do gardła” – cofamy język za wałek dziąsłowy, w głąb jamy ustnej, zaczynając od górnych zębów, a kończąc na podniebieniu miękkim
- „liczenie ząbków” – dotykamy czubkiem języka górnych zębów po wewnętrznej stronie, podczas szerokiego otwierania jamy ustnej
- „mycie zębów” – oblizujemy językiem górnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych, a następnie otwartych ustach,
- kierujemy język w kąciki ust (zęby widoczne),
- klaskanie językiem – naśladujemy odgłos konia uderzającego kopytami o bruk;
- „zaczarowany język” – przytrzymujemy przez kilka sekund czubek języka na podniebieniu przy szeroko otwartych ustach;
I. Etap przygotowawczy przed wywołaniem głosek szeregu syczącego - „s”, „z”, „c”, „dz”.
Ćwiczenia oddechowe:
- dmuchamy na chorągiewki i wiatraczki;
- „tańczący płomyczek” – dmuchamy na płomień świecy w odległości niepozwalającej zdmuchnąć płomyka, lecz wyginać go;
- dmuchamy na papierowe łódki pływające w misce z wodą;
- zawody „kto dmuchnie dalej” – zdmuchujemy kulki waty z ręki;
- wydmuchujemy bańki mydlane;
SEPLENIENIE – SZEREG CISZĄCY
I. Etap przygotowawczy przed wywołaniem głosek szeregu ciszącego: ś, ź, ć, dź.
Ćwiczenia języka:
- „koci grzbiet” – opieramy czubkiem języka o wewnętrzną powierzchnię dolnych zębów i próbujemy unieść środek języka do podniebienia,
- oblizujemy językiem wewnętrzną powierzchnię dolnych zębów i dziąseł;
- liczymy czubkiem języka dolne zęby po wewnętrznej stronie;
- „skaczący języczek” – naprzemiennie dotykamy czubkiem języka górne, a następnie dolne siekacze po wewnętrznej stronie, przy otwartych ustach;
I. Etap przygotowawczy przed wywołaniem głosek „k” i „g”
Ćwiczenia usprawniające (wzmocnienie mięśni tyłu języka):
- ziewanie przy szeroko otwartych ustach;
- wdychanie powietrza nosem i wydychanie ustami, podczas szerokiego otwierania ust;
- picie gęstych napojów przez długą i cienką słomkę;
- przysysanie drobnych papierków przez rurkę i przenoszenie ich na plansze;
- opieranie języka o dolne zęby;
Mowa bezdźwięczna
Bezdźwięczność - specyficzny rodzaj dyslalii, w którym zaburzona jest korelacja dźwięczności w trzynastu parach opozycyjnych. Oznacza to, że głoski dźwięczne w obrębie poszczególnych par są realizowane w postaci ich bezdźwięcznych odpowiedników, czyli są wymawiane bez udziału więzadeł głosowych, co prowadzi do znacznego zniekształcenia fonetycznej budowy wyrazów, a nawet do zmiany znaczenia wyrazów (np. Tomek - domek; kosa - koza).
Strona 1 z 2